Glavni problem vezan za OOP u Pythonu je nedostatak podrške za višestruko nasljeđivanje. Python podržava samo jedno nasljeđivanje, što znači da klasa može naslijediti samo jednu roditeljsku klasu. Ovo može biti ograničavajuće kada pokušavate modelirati složene odnose u stvarnom svijetu, jer ograničava mogućnost kreiranja klasa sa više nivoa apstrakcije. Osim toga, ne postoji ugrađen način da se nametne enkapsulacija u Python-u, što otežava osiguravanje integriteta podataka i održavanje čitljivosti koda.
class Car:
def __init__(self, make, model, year):
self.make = make
self.model = model
self.year = year
def get_make(self):
return self.make
def get_model(self):
return self.model
def get_year(self):
return self.year
# Ova linija kreira klasu pod nazivom Car.
klasa automobila:
# Ova linija definira __init__ metodu, koja se koristi za inicijalizaciju atributa objekta kada je kreiran. Uzima tri parametra – marku, model i godinu – i dodjeljuje ih atributima objekta.
def __init__(self, marka, model, godina):
self.make = napraviti
self.model = model
self.year = godina
# Ova linija definira metodu zvanu get_make koja vraća vrijednost atributa make za objekat.
def get_make(self):
vrati self.make
# Ova linija definira metodu zvanu get_model koja vraća vrijednost atributa modela za objekat.
def get_model(self):
vratiti self.model
# Ova linija definira metodu zvanu get_year koja vraća vrijednost atributa godine za objekat.
def get_year(self):
vratiti samo.god
Objektno orijentirano programiranje
Objektno orijentirano programiranje (OOP) je programska paradigma koja koristi objekte i njihove interakcije za dizajniranje aplikacija i računalnih programa. OOP u Pythonu se fokusira na kreiranje koda za višekratnu upotrebu kroz koncept nasljeđivanja, enkapsulacije, apstrakcije i polimorfizma. Nasljeđivanje omogućava programerima da kreiraju klase koje nasljeđuju atribute drugih klasa. Enkapsulacija skriva unutrašnje detalje objekta od vanjskog pristupa, dok apstrakcija pojednostavljuje složeni kod skrivajući nepotrebne detalje. Polimorfizam omogućava različitim objektima da dijele isto sučelje dok svaki objekt može imati svoju jedinstvenu implementaciju sučelja. OOP u Pythonu također olakšava održavanje i modificiranje postojećeg koda jer se novi objekti mogu kreirati s malim razlikama u postojećem kodu.
Objektno orijentirano programiranje naspram proceduralnog programiranja
Objektno orijentirano programiranje (OOP) je programska paradigma koja koristi objekte i njihove interakcije za dizajniranje aplikacija i računalnih programa. Fokusira se na podatke unutar objekata, kao i na metode koje se koriste za manipulaciju njima. OOP omogućava programerima da kreiraju višekratni kod koji se može lako modifikovati i proširiti.
Proceduralno programiranje je vrsta programiranja u kojoj se instrukcije pišu korak po korak, što omogućava efikasnije izvršavanje zadataka. Ova vrsta programiranja fokusira se na razbijanje složenih problema na manje dijelove kojima je lakše upravljati koji se mogu rješavati jedan po jedan.
U Pythonu su podržane i objektno orijentisane i proceduralne paradigme programiranja. Objektno orijentirano programiranje omogućava bolju organizaciju koda kreiranjem klasa i objekata koji se mogu ponovo koristiti u cijelom programu. Proceduralno programiranje olakšava razbijanje složenih problema na manje dijelove korištenjem funkcija ili procedura koje se mogu pozvati više puta s različitim parametrima.
Osnovni koncepti OOP-a u Pythonu
Objektno orijentirano programiranje (OOP) je programska paradigma koja koristi objekte i njihove interakcije za dizajniranje aplikacija i računalnih programa. U Pythonu se OOP koncepti koriste za kreiranje klasa, koje se koriste za kreiranje objekata. Klase sadrže atribute podataka i metode kojima mogu pristupiti objekti kreirani od njih. Objekti također mogu komunicirati jedni s drugima putem nasljeđivanja, kompozicije i polimorfizma. OOPs pomaže programerima da kreiraju efikasniji kod smanjenjem količine koda potrebnog za izvođenje zadatka. Takođe omogućava bolju organizaciju koda i lakše održavanje.
